Welkom in Peru!
Door: SamenDoor
Blijf op de hoogte en volg SamenDoor
07 December 2014 | Peru, Lima
Vier plaatsen, drie nachtbussen en half Peru verder wordt het wel weer eens tijd om jullie op de hoogte te houden van ons belevenissen.
Maandag 24 november hebben we de nachtbus naar Peru gepakt. Rond 2 uur ´s nachts zijn we de grens overgegaan en mochten we de bus uit om een stempel te halen. De buschauffeur was alleen even vergeten eerst een stempel voor het verlaten van Ecuador te halen. Dus terug de bus in naar Ecuador om een half uur later voor de tweede keer ons intreden in Peru te maken. Je zou denken dat die buscompagnies dit wel vaker doen, maar aan de andere kant iedereen vergeet wel is wat :)
Om half 5 ´s nachts in Mancora aangekomen. Daar werden we door de hosteleigenaar opgehaald en mochten we gelijk onze kamer in. Snel nog wat uurtjes slapen om vervolgens wakker te worden in ons vrijstaande bungalow met uitzicht op de grote oceaan. De strak blauwe lucht en het zonnetje maakte het uitzicht er niet onaangenamer op. Ons hostel stond boven op een heuvel waardoor we elke dag een behoorlijk steile klim moesten maken, maar dat was het uitzicht meer dan waard. Dinsdag lekker rustig aangedaan om van de nachtbus bij te komen. Rustig het dorpje bekeken en lekker op het strand gelegen.
Na bijna twee maanden geen strand en zee gezien te hebben beviel het op het strand liggen erg goed. Dus woensdag nog een dagje heerlijk van zon zee strand genoten. In Mancora is het elke dag mooi weer met een graad of 28, prima vertoeven dus.
Van een Engels meisje hadden we eerder over zwemmen met schildpadden in de buurt van Mancora gehoord en een ander stel in ons hostel had hier ook over gelezen. Donderdag daarom geprobeerd samen met het andere stel(een Amerikaan en een Tsjechische) naar El Ñuro beach te gaan waar dit mogelijk zou moeten zijn. Om kosten te besparen hebben we met z´n vieren opgepropt in een tuk tuk gezeten. Het motortje ontplofte bijna van het gewicht dat het voort moest trekken, maar we waren wel goedkoop aangekomen. Bij El Ñuro beach was een steiger waarbij de schildpadden rond hoorden te zwemmen. En dit was inderdaad zo! Overal waar je keek kon je bijna wel een schildpad vinden. Het scheelde misschien ook dat ze bezig waren met wat voedsel voor de schildpadden in het water te gooien waar ze op af kwamen. Snel met de snorkels in het water gesprongen om ons letterlijk tussen de schildpadden te bevinden. Het was hetzelfde schildpaddensoort dat je op de Galapagos eilanden kon vinden en sommigen waren dan ook wel anderhalve meter groot. Af en toe best eng als ze in jouw richting kwamen zwemmen. Gelukkig hadden we een onderwatercamera mee en hebben we hier een paar mooie filmpjes en foto's van kunnen maken.
Wederom een nachtbus geboekt, ditmaal naar Huanchaco. Dit ligt ook aan het strand, maar dat nam niet weg dat we ons laatste dagje Mancora nog even van het mooie weer, strand en zee wilden genieten. Sam heeft nog een poging tot surfen gedaan, maar veel verder dan een poging kwam dit niet. Wel heerlijk laatste dagje.
Zaterdag 29 november rond half 10 ´s ochtends aangekomen in Huanchaco, in hostel La Gringa d´Sudamerica. Een naam waardoor we ons uiteraard meteen erg thuis voelden. Een zeer matig onderhouden hostel, maar er hing wel een erg gezellig sfeertje! Na het bijkomen van de nachtbus werd er geopperd om ´s avonds een balletje te trappen op een nabij gelegen voetbalveldje. Na twee maanden geen bal aangeraakt te hebben kon Sam zijn geluk niet op en heeft hij het met wat hostelgenoten tegen de lokale jeugd opgenomen.
Zondagochtend een bezoek gebracht aan de Chan Chan ruines. Hier vind je archeologische opgravingen van de oudste beschaving van Amerika. Klinkt uiteraard erg interessant. Wij waren alleen niet heel erg onder de indruk, je zag alleen wat muurtjes staan. Het staat wel op de werelderfgoed lijst van UNESCO, dus mogelijk kan dit ook wat met onze culturele interesse te maken hebben. Ieder zijn ding.
´s Middags nog even op het strand gelegen en naar een surftoernooi gekeke. Na vele malen gehoord te hebben dat het eten op straat het beste is, moesten we hier na twee maanden reizen ook maar eens aan geloven. Vlakbij het hostel een vrouw met een barbecuekar gevonden waar allerlei sateprikkers met vlees lagen. Het zag er goed uit en een barbecue klinkt ook niet verkeerd. Maar wat nu te nemen? Een local zag ons twijfelen en raadde ons in het Engels een bepaald stokje met vlees aan. Hij was zelfs zo vriendelijk om ons daarop te trakteren. Na drie keer vragen of we hem wel echt goed verstonden, bleek het toch echt om het hart van de koe te gaan. Een lokale specialiteit, die naar zijn mening bij dit vrouwtje misschien wel de beste ter wereld was. Sla zo´n aanbod maar eens af! En eerlijk is eerlijk, zo slecht smaakte dat niet. Het idee was alleen wat minder en de volgende dag op de wc was nog minder. Geef ons volgende keer maar weer gewoon iets bekends:)
Er was een Nederlands-Peruviaans café in Huanchaco waar ze heerlijk Nederlandse appeltaart zouden hebben. Na twee maanden de Nederlandse keuken en supermarkten gemist te hebben, en na gister, was dit natuurlijk een uitgelezen kans om van deze Hollandse lekkernij te genieten. We kunnen dan ook niet anders zeggen dan dat het heerlijk was! Het was dan misschien geen appelkruimeltaart van de Hema, maar het smaakte verrukkelijk.
Na de mislukte surfpoging van Sam zochten we ons heil in bodyboarden. De golfen waren wat beter dan in Mancora en bodyboarden is toch wel iets makkelijker. Er was ons alleen niet verteld dat de zee een paar graden kouder was dan in Mancora. Bijkomend een flinke stroming, wat minder mooi weer en een hoop stenen op de bodem, bleef het bodyboarden ook meer bij een poging tot...
Na al die dagen strand begonnen we wat vies bruin te worden, dus hadden we maar een bus geboekt naar de bergen. Maandagavond een nachtbus gepakt naar Huaraz(3000m).
Huaraz ligt in de Cordillera Blanca, wat na het Himalayagebergte de hoogste bergketen ter wereld is. Dinsdag 2 december rond 5 uur ´s ochtends aangekomen in Huaraz. Zodra het licht werd waren er gelijk meerdere besneeuwde bergtoppen te bewonderen. Toch wel ietsjes minder warm dan aan de kust, maar zeker niet minder mooi. Gelukkig was er een open haard bij ons hostel. Dus ´s avonds een heerlijk vuurtje gemaakt, flesje rode wijn erbij, even acclimatiseren noemen wij dat:)
Woensdag 3 december wakker geworden met een opa van 90! Nogmaals gefeliciteerd van ons!!
Verder Huaraz rondgewandeld en twee tourtjes geboekt. Één naar een gletsjer op een ruime 5000 meter en een naar laguna 69 op 4500 meter hoogte gelegen. Om nog iets beter te acclimatiseren hebben we het ritueel met open haard en flesje rode wijn ´s avonds nogmaals uitgevoerd.
Donderdag met de bus opgehaald om naar de Pastoruri gletsjer te gaan. Onderweg wat stops gemaakt bij onder andere een rare cactussoort, een 7 kleurig watertje(als de zon er op scheen, wat niet het geval was) en een natuurlijke bron die allerlei chemische stoffen bevatte. Aangekomen op zo´n 5000 meter hoogte waren ze ons even vergeten mede te delen dat het nog een uur wandelen was tot aan de gletsjer. Wij hadden het idee dat we een luie bustocht geboekt hadden waarbij we ook tot aan de gletsjer door zouden rijden. Niet uit het veld geslagen uiteraard begonnen aan de wandeltocht. Ondanks dat het goed te doen was, loopt het toch iets minder makkelijk op die hoogte. Maar na een uurtje lopen kwamen we aan bij een prachtige gletsjer die het meer dan waard was. Een tientallen meters hoge ijsschots torende boven een meertje uit wat ons aan ijsschotsen zoals je ze normaal op tv ziet deed denken. Het was echt prachtig, alleen hadden we de pech dat het weer niet echt mee zat. Een vieze wind(zo´n wind die Jan als föhn zou omschrijven(voor de rest gewoon een ijskoude wind!)) en wat sneeuwachtige regen werd in ons gezicht geblazen wat het niet bepaald aangenaam maakte. Desondanks een prachtige ervaring! Gelukkig hadden we de afgelopen dagen een manier gevonden om op te warmen en zaten we ´s avonds weer heerlijk bij ons open haardje.
Vrijdag 5 december stond er een 6 uur lange hike naar laguna 69 op de planning. Is weer is wat anders met Sinterklaas. Om 6 uur ´s ochtends opgehaald(pfff), waarna we eerst 3 uur in een busje naar de start van de hike gebracht werden. Het laatste uur was over onverharde weg, niks lekkerder dan even goed wakker geschut te worden. Om 9 uur op ongeveer 3800 meter hoogte begonnen aan de wandeltocht en het was vanaf begin af aan prachtig. Volledig omringd door bergen, met enorme rotswanden, watervallen en gletsjers. Het weer was ook prachtig dus het kon niet beter. Na een zeer pittige, maar waarschijnlijk de mooiste wandeling uit ons leven kwamen we na 3 uur lopen aan bij de lagune(4500m). Bijna lichtgevend blauw water, watervallen die in de lagune uitkwamen en daarboven enorme gletsjers maakte het de klim meer dan waard. Hier van onze lunch genoten om vervolgens aan de 2 uur durende afdaling te beginnen. Voor de mensen die ooit in de buurt van Huaraz zijn, dit is een absoluut hoogtepunt! ´s Avonds voldaan met de voetjes omhoog voor de open haard gezeten met, ah je kan het wel raden denk ik.
Na drie keer kapot aangekomen te zijn na het pakken van een nachtbus hebben we ervoor gekozen om eens te kijken hoe een dagbus bevalt. Zaterdag 6 december een bus naar Lima gepakt. Een 8 uur durende tocht die begint met uitzichten op bergtoppen van 6000 meter en na een paar uur over gaat in woestijn en vervolgens in een kustlijn. Lima is alweer de derde Zuid-Amerikaanse hoofdstad die we bezoeken en ondanks de enorme grote van het land woont een derde van de Peruaanse bevolking hier.
Vandaag zondag 7 december wakker geworden in deze enorme stad. De hoogbouw, de luxe en de rijkdom is iets wat we nog niet eerder in Peru, of misschien zelfs in Zuid-Amerika gezien hebben. We zijn dus weer benieuwd naar wat we hier gaan meemaken! Vandaag even een rondje door de buurt gelopen en een kijkje bij het strand van Lima genomen. Lima begint bovenop de kliffen die aan de zee grenzen. Best bijzonder voor zo´n grote stad. Morgen misschien fietsen huren en de stad verder bekijken. Maar misschien ook niet. Dat is het mooie aan reizen zonder planning :)
Genoeg leesvoer voor nu dachten we zo!
Vorige keer maar liefst 13 reacties gehad, erg leuk om te lezen allemaal! Maar deze keer gaan we dus voor minimaal 14.
Hopelijk heeft iedereen een leuke Sinterklaas gehad en nu op naar de kerst!
Heel veel liefs van ons xx
Maandag 24 november hebben we de nachtbus naar Peru gepakt. Rond 2 uur ´s nachts zijn we de grens overgegaan en mochten we de bus uit om een stempel te halen. De buschauffeur was alleen even vergeten eerst een stempel voor het verlaten van Ecuador te halen. Dus terug de bus in naar Ecuador om een half uur later voor de tweede keer ons intreden in Peru te maken. Je zou denken dat die buscompagnies dit wel vaker doen, maar aan de andere kant iedereen vergeet wel is wat :)
Om half 5 ´s nachts in Mancora aangekomen. Daar werden we door de hosteleigenaar opgehaald en mochten we gelijk onze kamer in. Snel nog wat uurtjes slapen om vervolgens wakker te worden in ons vrijstaande bungalow met uitzicht op de grote oceaan. De strak blauwe lucht en het zonnetje maakte het uitzicht er niet onaangenamer op. Ons hostel stond boven op een heuvel waardoor we elke dag een behoorlijk steile klim moesten maken, maar dat was het uitzicht meer dan waard. Dinsdag lekker rustig aangedaan om van de nachtbus bij te komen. Rustig het dorpje bekeken en lekker op het strand gelegen.
Na bijna twee maanden geen strand en zee gezien te hebben beviel het op het strand liggen erg goed. Dus woensdag nog een dagje heerlijk van zon zee strand genoten. In Mancora is het elke dag mooi weer met een graad of 28, prima vertoeven dus.
Van een Engels meisje hadden we eerder over zwemmen met schildpadden in de buurt van Mancora gehoord en een ander stel in ons hostel had hier ook over gelezen. Donderdag daarom geprobeerd samen met het andere stel(een Amerikaan en een Tsjechische) naar El Ñuro beach te gaan waar dit mogelijk zou moeten zijn. Om kosten te besparen hebben we met z´n vieren opgepropt in een tuk tuk gezeten. Het motortje ontplofte bijna van het gewicht dat het voort moest trekken, maar we waren wel goedkoop aangekomen. Bij El Ñuro beach was een steiger waarbij de schildpadden rond hoorden te zwemmen. En dit was inderdaad zo! Overal waar je keek kon je bijna wel een schildpad vinden. Het scheelde misschien ook dat ze bezig waren met wat voedsel voor de schildpadden in het water te gooien waar ze op af kwamen. Snel met de snorkels in het water gesprongen om ons letterlijk tussen de schildpadden te bevinden. Het was hetzelfde schildpaddensoort dat je op de Galapagos eilanden kon vinden en sommigen waren dan ook wel anderhalve meter groot. Af en toe best eng als ze in jouw richting kwamen zwemmen. Gelukkig hadden we een onderwatercamera mee en hebben we hier een paar mooie filmpjes en foto's van kunnen maken.
Wederom een nachtbus geboekt, ditmaal naar Huanchaco. Dit ligt ook aan het strand, maar dat nam niet weg dat we ons laatste dagje Mancora nog even van het mooie weer, strand en zee wilden genieten. Sam heeft nog een poging tot surfen gedaan, maar veel verder dan een poging kwam dit niet. Wel heerlijk laatste dagje.
Zaterdag 29 november rond half 10 ´s ochtends aangekomen in Huanchaco, in hostel La Gringa d´Sudamerica. Een naam waardoor we ons uiteraard meteen erg thuis voelden. Een zeer matig onderhouden hostel, maar er hing wel een erg gezellig sfeertje! Na het bijkomen van de nachtbus werd er geopperd om ´s avonds een balletje te trappen op een nabij gelegen voetbalveldje. Na twee maanden geen bal aangeraakt te hebben kon Sam zijn geluk niet op en heeft hij het met wat hostelgenoten tegen de lokale jeugd opgenomen.
Zondagochtend een bezoek gebracht aan de Chan Chan ruines. Hier vind je archeologische opgravingen van de oudste beschaving van Amerika. Klinkt uiteraard erg interessant. Wij waren alleen niet heel erg onder de indruk, je zag alleen wat muurtjes staan. Het staat wel op de werelderfgoed lijst van UNESCO, dus mogelijk kan dit ook wat met onze culturele interesse te maken hebben. Ieder zijn ding.
´s Middags nog even op het strand gelegen en naar een surftoernooi gekeke. Na vele malen gehoord te hebben dat het eten op straat het beste is, moesten we hier na twee maanden reizen ook maar eens aan geloven. Vlakbij het hostel een vrouw met een barbecuekar gevonden waar allerlei sateprikkers met vlees lagen. Het zag er goed uit en een barbecue klinkt ook niet verkeerd. Maar wat nu te nemen? Een local zag ons twijfelen en raadde ons in het Engels een bepaald stokje met vlees aan. Hij was zelfs zo vriendelijk om ons daarop te trakteren. Na drie keer vragen of we hem wel echt goed verstonden, bleek het toch echt om het hart van de koe te gaan. Een lokale specialiteit, die naar zijn mening bij dit vrouwtje misschien wel de beste ter wereld was. Sla zo´n aanbod maar eens af! En eerlijk is eerlijk, zo slecht smaakte dat niet. Het idee was alleen wat minder en de volgende dag op de wc was nog minder. Geef ons volgende keer maar weer gewoon iets bekends:)
Er was een Nederlands-Peruviaans café in Huanchaco waar ze heerlijk Nederlandse appeltaart zouden hebben. Na twee maanden de Nederlandse keuken en supermarkten gemist te hebben, en na gister, was dit natuurlijk een uitgelezen kans om van deze Hollandse lekkernij te genieten. We kunnen dan ook niet anders zeggen dan dat het heerlijk was! Het was dan misschien geen appelkruimeltaart van de Hema, maar het smaakte verrukkelijk.
Na de mislukte surfpoging van Sam zochten we ons heil in bodyboarden. De golfen waren wat beter dan in Mancora en bodyboarden is toch wel iets makkelijker. Er was ons alleen niet verteld dat de zee een paar graden kouder was dan in Mancora. Bijkomend een flinke stroming, wat minder mooi weer en een hoop stenen op de bodem, bleef het bodyboarden ook meer bij een poging tot...
Na al die dagen strand begonnen we wat vies bruin te worden, dus hadden we maar een bus geboekt naar de bergen. Maandagavond een nachtbus gepakt naar Huaraz(3000m).
Huaraz ligt in de Cordillera Blanca, wat na het Himalayagebergte de hoogste bergketen ter wereld is. Dinsdag 2 december rond 5 uur ´s ochtends aangekomen in Huaraz. Zodra het licht werd waren er gelijk meerdere besneeuwde bergtoppen te bewonderen. Toch wel ietsjes minder warm dan aan de kust, maar zeker niet minder mooi. Gelukkig was er een open haard bij ons hostel. Dus ´s avonds een heerlijk vuurtje gemaakt, flesje rode wijn erbij, even acclimatiseren noemen wij dat:)
Woensdag 3 december wakker geworden met een opa van 90! Nogmaals gefeliciteerd van ons!!
Verder Huaraz rondgewandeld en twee tourtjes geboekt. Één naar een gletsjer op een ruime 5000 meter en een naar laguna 69 op 4500 meter hoogte gelegen. Om nog iets beter te acclimatiseren hebben we het ritueel met open haard en flesje rode wijn ´s avonds nogmaals uitgevoerd.
Donderdag met de bus opgehaald om naar de Pastoruri gletsjer te gaan. Onderweg wat stops gemaakt bij onder andere een rare cactussoort, een 7 kleurig watertje(als de zon er op scheen, wat niet het geval was) en een natuurlijke bron die allerlei chemische stoffen bevatte. Aangekomen op zo´n 5000 meter hoogte waren ze ons even vergeten mede te delen dat het nog een uur wandelen was tot aan de gletsjer. Wij hadden het idee dat we een luie bustocht geboekt hadden waarbij we ook tot aan de gletsjer door zouden rijden. Niet uit het veld geslagen uiteraard begonnen aan de wandeltocht. Ondanks dat het goed te doen was, loopt het toch iets minder makkelijk op die hoogte. Maar na een uurtje lopen kwamen we aan bij een prachtige gletsjer die het meer dan waard was. Een tientallen meters hoge ijsschots torende boven een meertje uit wat ons aan ijsschotsen zoals je ze normaal op tv ziet deed denken. Het was echt prachtig, alleen hadden we de pech dat het weer niet echt mee zat. Een vieze wind(zo´n wind die Jan als föhn zou omschrijven(voor de rest gewoon een ijskoude wind!)) en wat sneeuwachtige regen werd in ons gezicht geblazen wat het niet bepaald aangenaam maakte. Desondanks een prachtige ervaring! Gelukkig hadden we de afgelopen dagen een manier gevonden om op te warmen en zaten we ´s avonds weer heerlijk bij ons open haardje.
Vrijdag 5 december stond er een 6 uur lange hike naar laguna 69 op de planning. Is weer is wat anders met Sinterklaas. Om 6 uur ´s ochtends opgehaald(pfff), waarna we eerst 3 uur in een busje naar de start van de hike gebracht werden. Het laatste uur was over onverharde weg, niks lekkerder dan even goed wakker geschut te worden. Om 9 uur op ongeveer 3800 meter hoogte begonnen aan de wandeltocht en het was vanaf begin af aan prachtig. Volledig omringd door bergen, met enorme rotswanden, watervallen en gletsjers. Het weer was ook prachtig dus het kon niet beter. Na een zeer pittige, maar waarschijnlijk de mooiste wandeling uit ons leven kwamen we na 3 uur lopen aan bij de lagune(4500m). Bijna lichtgevend blauw water, watervallen die in de lagune uitkwamen en daarboven enorme gletsjers maakte het de klim meer dan waard. Hier van onze lunch genoten om vervolgens aan de 2 uur durende afdaling te beginnen. Voor de mensen die ooit in de buurt van Huaraz zijn, dit is een absoluut hoogtepunt! ´s Avonds voldaan met de voetjes omhoog voor de open haard gezeten met, ah je kan het wel raden denk ik.
Na drie keer kapot aangekomen te zijn na het pakken van een nachtbus hebben we ervoor gekozen om eens te kijken hoe een dagbus bevalt. Zaterdag 6 december een bus naar Lima gepakt. Een 8 uur durende tocht die begint met uitzichten op bergtoppen van 6000 meter en na een paar uur over gaat in woestijn en vervolgens in een kustlijn. Lima is alweer de derde Zuid-Amerikaanse hoofdstad die we bezoeken en ondanks de enorme grote van het land woont een derde van de Peruaanse bevolking hier.
Vandaag zondag 7 december wakker geworden in deze enorme stad. De hoogbouw, de luxe en de rijkdom is iets wat we nog niet eerder in Peru, of misschien zelfs in Zuid-Amerika gezien hebben. We zijn dus weer benieuwd naar wat we hier gaan meemaken! Vandaag even een rondje door de buurt gelopen en een kijkje bij het strand van Lima genomen. Lima begint bovenop de kliffen die aan de zee grenzen. Best bijzonder voor zo´n grote stad. Morgen misschien fietsen huren en de stad verder bekijken. Maar misschien ook niet. Dat is het mooie aan reizen zonder planning :)
Genoeg leesvoer voor nu dachten we zo!
Vorige keer maar liefst 13 reacties gehad, erg leuk om te lezen allemaal! Maar deze keer gaan we dus voor minimaal 14.
Hopelijk heeft iedereen een leuke Sinterklaas gehad en nu op naar de kerst!
Heel veel liefs van ons xx
-
08 December 2014 - 00:06
Maarten:
Wat een belevenissen weer. En wat een verslag. Geniet maar weer lekker verder. Liefs, -
08 December 2014 - 08:08
Emmy:
Hoi Dorine en Sam,
Wat een genot jullie berichten te lezen. Ik reis gewoon een beetje mee. Nog twee weken dan ben ik zelf ook eindelijk in warmere oorden.
Fijn dat jullie zo genieten. Dikke zoen, Emmy -
08 December 2014 - 08:30
Pieter Korstanje:
Hoi Dorianne,
Dat is weer eens iets anders dan het Heilooer Bos!
groeten,
Pieter -
08 December 2014 - 09:26
Elise :
Bergen of gletschers lijken me niks, geef mij dat snorkelen maar tussen de schildpadden! Xx Elise
-
08 December 2014 - 14:37
Anneleen:
Jemig de pemig, het lijkt onbeschrijflijk. Maar jullie lukt het wel. Geweldig leuk om te lezen weer.
Zomer en winter lijken door elkaar te lopen en het ene paradijs is nog mooier dan het andere. STIKJALOERS!
Ondertussen hebben wij Sint weer naar Spanje gestuurd en gaan we zo de kerstboom kopen, maar nog niet in huis zetten hoor. Want hoewel de tijd snel gaat duurt het toch nog twee en een halve week tot het kerst is. En nog ligt er geen sneeuw ;-(.
Veel plezier verder en veel liefs, Anneleen. -
08 December 2014 - 16:48
Miriam:
Ben ik dan nu berichtje14? Haha.
Maar wat een belevenissen en wat schrijven jullie leuk!
Staan daar ook kerstbomen of zijn alle palmbo men versierd in Peru?
Geniet lekker verder. X -
08 December 2014 - 18:51
Els:
Het lijkt wel een heel boek! wat hebben jullie weer veel meegemaakt. Gelukkig lees ik sommige dingen pas achteraf en weet ik dat het goed is afgelopen :) Ook de foto's zijn onbeschrijflijk mooi!!!
Het lijkt me wel moeilijk om zoveel indrukken te verwerken want het gaat maar door.
5 december was een rare dag zo zonder Sinterklaasfeest maar wat was jullie geweldige gedicht een verrassing!!
Wij tellen nu af voor ons weekendje Groot Welsden, heerlijk zo tussen alle kerstdrukte in.
Ik ben wel heel benieuwd naar het kerstgevoel in Peru! Daar mogen jullie de volgende keer dan weer over schrijven!
Liefs, Els -
08 December 2014 - 21:09
Martine:
Jeetje Dorianne, dat klinkt weer ontzettend saai en eentonig.. Gelukkig maar dat ik lekker mag werken dag in dag uit en met sjaals en muts over straat enzo.....
:)
Blijf lekker genieten daar maar dat lukt geloof ik wel!! -
09 December 2014 - 10:02
Ronald Redeker:
Hallo Sam en Dorianne.
Wow wat een belevenissen en weer een verslag om van te smullen. Over smullen geschreven: Voor mij geen hart van een koe want dat is harteloos, dat kan men niet maken.
Als beginnende kok vanuit restaurant REDEDIEZE zijn deze woorden toch veel mooier:
*anticuchos de corazón (soort saté van runderhart),
*papas a la huancaina (aardappelen met pikante saus op basis van verse kaas) en
*papas rellenas (gevulde gefrituurde aardappelen).
Het laatste heb ik vaak al gemaakt en ze zijn om te smullen.
Ook de beroemde eichjes appeltaart komt uit deze keuken en is ook zeeeeer gewild bij de Romeynen.
Veel plezier verder
Ronald -
09 December 2014 - 15:22
Carlein:
haai!
respect voor het eten van het koeienhart. was ik dus echt niet aan begonnen. Er zijn grenzen.....voor mij:) Inmiddels dus in het prachtige Peru beland! het klinkt super! en wat heerlijk, dat strand waar jullie eerst waren! Nu weer volop avontuur zo te lezen. Jullie gaan vast ook nog naar Machu picchu? ben erg benieuwd waar jullie verder belanden. heel veel plezier. geniet met/van HART en ziel.
xx -
09 December 2014 - 15:41
Josette:
Lieve Sam en Door,
wat een fijn verhaal weer om te lezen. En zo te zien komt m'n poncho goed van pas ;) Het is hier gelukkig weer weer voor m'n Uggs, die krijg ik makkelijk aan en uit met die dikke buik. De meubels van de babykamer zijn geleverd en staan supermooi. Nu de gordijnen en andere accessoires nog, het gaat echt wat worden! Gister de partneravond van de zwangerschapscursus gehad, dus Erwin is er als het goed is ook helemaal klaar voor :P Na zes maanden is m'n buik behoorlijk gegroeid (gelukkig nog steeds alleen maar m'n buik!) maar begint m'n rug toch wat zeer te doen. Vandaag naar de huisarts geweest, wat rust en een paar paracetamollen en ik moet er weer tegen kunnen. Komt vast goed. Verder geen kwaaltjes dus ik mag niet klagen. Jullie zijn nu wel al lang weg hoor, ik mis jullie best behoorlijk een beetje boel veel! Helemaal in deze maand... Jullie gedicht was trouwens fantastisch, dank jullie wel! Nou, geniet weer lekker verder van Peru en elkaar!
Dikke kuss, Joset xxx -
10 December 2014 - 11:14
Lyanne En Marcel:
Hallo Sam en Dorianne
Wat een mooie avonturen beleven jullie tijdens deze reis. We genieten van jullie ervaringen en lezen deze
met veel plezier. Ook de foto's zijn geweldig.
Misschien zijn we best een klein beetje jaloers!! Maar op deze manier reizen zullen wij zeker niet doen, wij
zijn toch meer van het geplande.
We zijn ook benieuwd waar jullie oud en nieuw zullen vieren en hoe jullie da zullen ervaren.
Veel plezier verder in Peru.
Groeten Lyanne en Marcel -
10 December 2014 - 18:32
Tante Martha:
Lieve Door en Sam,
Net als iedereen geniet ik van jullie reisverhalen en zou er best iets van mee willen maken.
Bruin van de zon aan de buitenkant is vast extra leuk als je weet dat wij hier lopen te kleumen, het is op dit moment windkracht 8 en gewoon koud!
Maar hoe zit het verder met jullie gezondheid, een kleurtje vernieveld wel natuurlijk.
Een keer extra naar de wc is ook nog niet zo erg, maar al die bustochten lijken me slopend en rust roest dan wel, maar bruin zijn jullie toch al! En hoe doen jullie dat met je kleren, past het nog of moet je het met een riem omhoog houden?
Blijf genieten en elkaar goed in de gaten houden,
liefs,tante Martha. -
10 December 2014 - 22:28
Hans:
Jaaaaaaaaa, hier istie dan: reactie nummer 14!!!!! Je moet even geduld hebben, maar dan heb je ook wat. Net zoals jullie heel veel hebben (gezien en beleeft) tot nu toe! Wat een geweldig mooie verhalen en ook mooie en zeer indrukwekkende foto's. Een mooi plaatje van het zwemmen tussen de schildpadden en nog mooiere foto's van de bergen. Geweldig dat Sam nog een potje heeft kunnen voetballen tegen de aanstormende jeugd uit Peru. Heb je eigenlijk nog wel gewonnen? Zoals ieder jaar is het in dez periode heel erg druk, zowel bij mama op school als bij mij op mijn werk. We kijken uit naar ons weekendje uit en naar de komende feestdagen. Het is te hopen dat we dan weer een beetje tot rust kunnen komen. Vorige week vrijdag gezellig een avondje bij Josette en Erwin geweest. Ik heb ze allemaal ingemaakt met duizenden (als ik het me goed kan herinneren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
