Machu Picchu and a Happy New Year!
Door: samendoor
Blijf op de hoogte en volg SamenDoor
07 Januari 2015 | Bolivia, La Paz
Om te beginnen een gelukkig nieuw jaar gewenst allemaal!
Een nieuw jaar en heel wat avonturen rijker gaan we ons best doen om het deze keer iets korter te houden. Zoals de laatste keer aangekondigd hadden we een trip geboekt naar Machu Picchu, dus daar gaan we.
Op 2e kerstdag, vrijdag 26 december, zijn we begonnen aan onze 5-daagse Inka Jungle trek naar Machu Picchu. Na op tijd opgehaald te zijn met een busje hebben we onze gidsen en groep ontmoet waar we het de komende dagen mee moesten doen :)
Gidsen: Juan Carlos aka JC en Benjamin aka Benji
Groep: Totaal 11 man inclusief ons
4 Braziliaanse jongens
1 Amerikaans stel
2 Amerikaanse vrienden
1 Argentijnse jongen
Iedereen was tussen de 21 en 31 jaar oud en het was vanaf begin af aan een erg leuke groep. We begonnen de 1e dag met mountainbiken. Het plan was om vanaf 4300 meter hoogte naar 1400 meter te gaan, niet heel zwaar trappen dus. Op 4300 meter hoogte afgezet met een busje en ondanks dichte bewolking was het gelukkig droog toen we uitstapten. Dit was echter van korte duur en nog voordat we begonnen waren begon het met regenen. Maar gewoon de poncho aan en gaan! Het ging daarna alleen nog even harder regenen en toen nog iets harder en na meerdere malen een waterval doorkruist te hebben, was het wel duidelijk dat we ondanks onze poncho´s niet droog aan gingen komen. Het was zelfs zo ernstig dat de gids besloten had iets eerder te stoppen na een paar uur in de stromende regen op de fiets gezeten te hebben. Van top tot teen doorweekt waren ze ons alleen nog even vergeten te vertellen dat we ´s middags nog één uurtje omhoog moesten hiken naar onze slaapplek. Na een lekkere soppende wandeling kwamen we op een verlaten plekje op een berg aan bij een familie die voor ons ging koken. Een erg mooi plekje.Het was een bijzondere dag met alle regen, maar zeker een ervaring rijker!
De tweede dag bestond uit een hele dag hiken. De hike duurde met pauzes ongeveer 7 uur en ging langs een berghelling door een prachtig dal heen. Een deel van de hike bestond uit Inka trail en met de informatie van de gidsen was dit echt een prachtig stukje van de wandeltocht. Deze dag prachtig weer gehad en onze inzet werd aan het einde van de middag beloond met een bommetje in natuurlijke warmwaterbronnen. Heerlijk!
De derde dag begonnen we met ziplinen. Dit hadden we al een keer gedaan in Baños, maar deze lijnen waren nog iets langer en soms kon je ook met z´n tweeën tegelijk en daardoor was het weer erg leuk om te doen. Om terug te komen bij de bus moest je over een ladderbrug lopen op hoogte. Ondanks dat Door net aan een kabel op 50 meter hoogte het dal overgevlogen was, vond ze een ladderbrug oversteken op 15 meter hoogte veel enger. Logisch! Misschien hielp het niet dat ze vier springende Brazilianen achter zich aan had die de brug iets meer deden bewegen dan anders..
Na het ziplinen zijn we met een busje naar de voet van de berg Machu Picchu gereden. Hier moest je langs het spoor een kleine drie uur om de berg heen lopen naar het dorpje Aguas Calientes waar de ingang is naar Machu Picchu. Af en toe kon je tijdens de wandeling al een glimp opvangen van Machu Picchu en daardoor kreeg je des te meer zin om de volgende dag dan eindelijk heen te gaan.
Na een korte nacht begonnen we de vierde dag om 4:30 aan de klimtocht naar Machu Picchu. Om 5:00 mocht je beneden het park in en vanaf daar is het een goed uur alleen maar trappen lopen. Best pittig zonder goed ontbijt en net je bed uitgekomen. Maar na deze zware klim was er een beloning die er zijn mocht. Boven aangekomen was het prachtig helder weer en kwam precies tegelijk met ons de zon boven de berg uit waardoor we meteen een fantastische aanblik kregen van Machu Picchu. Na een dag in de regen, flink wat uren lopen en de laatste klim gaf het een geweldig gevoel om zo beloond te worden en al zeggen we het zelf hadden we dat dus ook zeker verdiend :) Na een rondleiding van onze gidsen was de trek afgelopen en mochten we zelf verder rondwandelen. Eerst even uitgerust van alles zijn we nog een kijkje gaan nemen bij de Inka brug. Een bruggetje van 1 meter breed met daarnaast een kaarsrechte afgrond van zo´n 500 meter diep. Gelukkig is de brug afgesloten dus hoefden wij ons hier zelf niet aan te wagen. Daarna zijn we begonnen aan de klim van de Machu Picchu berg. Met een top 700 meter hoger dan Machu Picchu en alleen maar trappen was dit geen makkelijk wandelingetje. Na nog een mooi uitzicht gehad te hebben halverwege begon het alleen bewolkt te raken en ging het ook nog eens regenen. Genoeg reden om terug te keren naar Aguas Calientes waar wij nog een nachtje verbleven, zodat we langer van Machu Picchu konden genieten. Na een paar uur door de regen terug gelopen te hebben, kwamen we geheel kapot, maar ook geheel voldaan terug in ons hostel.
De laatste dag moesten we weer een kleine 3 uur om de berg heen terug lopen om daar opgehaald te worden met een busje die ons terug naar Cusco zou brengen. Ons busje kwam uiteraard 40 minuten te laat aan, maar de buschauffeur was zo aardig dat hij dit met ons goed wilde maken. De weg terug naar Cusco ging vanaf 1400 meter hoogte over dezelfde bergtop van 4300 meter om vervolgens Cusco te bereiken op 3300 meter. Veel bochten dus en om wat tijd goed te maken wist de chauffeur deze bochten met piepende banden te nemen en andere voertuigen in te halen zonder te weten wat er om de hoek vandaan kwam. Gelukkig regende het, dus gleden we extra lekker door de bochten. Maar eerlijk is eerlijk, we waren snel terug in Cusco. Wel enigszins met klamme handjes :) Maar ook een prachtige ervaring rijker!
Nog altijd kapot van de afgelopen dagen kwamen we rond 9/10 uur ´s avonds aan in ons hostel in Cusco dat we geboekt hadden. Snel naar bed dus dachten we, maar de man van het hostel vertelde dat er mensen ´s ochtends niet uitgecheckt waren waardoor ze overboekt waren. In plaats van dat deze mensen dan plaats moeten maken voor een reservering is het in Peru normaler, dat onze reservering met aanbetaling gewoon de prullenbak in wordt gegooid. Daarbij komend is oud&nieuw een hele grote happening waardoor elk hostel in Cusco ongeveer volgeboekt is. Dit was precies de reden waarom we ook de reservering al gedaan hadden, maar die was dus blijkbaar niet zo veel waard. Gelukkig nog voor de nacht van 30 december een hostel in de buurt kunnen vinden, maar ook dat hostel was uiteraard de 31e al volgeboekt. In ons beste Spaans boos onze aanbetaling en taxi kosten teruggekregen, maar daar kochten we op dat moment niet zoveel voor. Klein smetje helaas op onze mooie trip die we net achter de rug hadden.
De 31e mochten we dus beginnen met het zoeken van een hostel. Na een hostel of 7 in de buurt geprobeerd te hebben zonder succes zijn we het verderop gaan proberen. Uiteindelijk gelukkig nog redelijk snel een hostel gevonden. Geen toerist te bekennen in het hostel, maar de ligging was goed, de kamer was netjes en de prijs was prima, waardoor we meer dan tevreden waren met onze vondst. ´s Middags heerlijk gegeten in een Engels Café en op oudejaarsavond een drankje gedaan in de hoogst gelegen 100% Ierse pub ter wereld. Rond half 12 naar Plaza de Armas gegaan waar het grote spektakel zou moeten gebeuren. Het was hier een groot gekkenhuis met duizenden mensen op één plein. Overal werd vuurwerk afgestoken en zelfs zoveel dat je qua vuurwerk nauwelijks verschil merkte met 12 uur of een half uur eerder of later. Ondanks dat je je niet geheel veilig voelde, was het wel prachtig om te zien. Om 12 uur is het de traditie om 4 of 12 rondjes (iedereen zegt wat anders) om het plein te rennen en bij elk rondje mag je dan een wens doen. Het was alleen zo druk dat er van rennen niet echt sprake was, maar wel leuk om al die mensen rond het plein te zien lopen. Het was anders dan anders, maar een erg leuke oud&nieuw om een keer mee te maken. Bij deze dan ook nog een keer de beste wensen van ons voor het nieuwe jaar!
Heerlijk uitgeslapen op nieuwjaarsdag en rond 12 uur weer de Ierse pub opgezocht om Premier League voetbal te kijken en vooral zo min mogelijk te doen. We werden vergezeld door een flesje rode wijn wat het extra lekker maakte om zo min mogelijk te doen. Later schoof er nog een Iers koppel aan, John en Ciara, dat we al vanaf Colombia regelmatig tegenkomen en waarmee het erg gezellig is.
We hadden vernomen dat ´Wie is de mol´ weer begonnen was en dit hebben we ´s avonds even teruggekeken. Wij weten al wie het is, maar om het voor jullie spannend te houden zullen we het niet gelijk verklappen.
2 januari zijn we ´s ochtends met de bus naar Puno vertrokken, een plaatsje dichtbij de grens van Bolivia. Dit met het idee om dezelfde dag door te gaan naar Copacabana, een plaatsje net over de grens in Bolivia. Uiteraard duurde de bus alleen wat langer dan gepland waardoor we nog een nachtje in Puno overnacht hebben. De volgende dag wel doorgegaan, waardoor we nu kunnen mededelen dat we in ons 4e land Bolivia aangekomen zijn!
Copacabana is een plaatsje aan het Titicacameer, ´s werelds grootste hooggelegen meer ter wereld op een hoogte van 3800 meter. In de bus hierheen zijn we een Nederlands meisje, Mirjam, tegengekomen en zijn we vervolgens samen op zoek gegaan naar een hostel. Om een of andere reden was het erg druk in Copacabana waardoor hostels alleen nog 3-persoonskamers beschikbaar hadden. Dit kwam voor ons toevallig goed uit en hebben we dus een kamer samen met Mirjam geboekt. ´s Middags tickets gekocht om de volgende dag naar Isla del Sol te gaan, het grootste eiland in het Titicacameer.
Na een twee uur durende boottocht waren we aangekomen in het noorden van Isla del Sol. Vanaf hier kan je een wandeling maken van een kleine 4 uur naar het zuiden van het eiland waar veel hostels en restaurants zijn. Nog altijd samen met Mirjam hebben we deze wandeling gemaakt waar je op ongeveer 4000 meter hoogte over de heuvelrug van het eiland loopt waardoor je aan twee kanten een prachtig uitzicht hebt op het meer. In het zuiden een hostel gevonden en heerlijk geluncht en avond gegeten met uitzicht op het meer. Het was Mirjam haar verjaardag deze dag, dus hier hebben we uiteraard op geproost.
De volgende dag de boot teruggenomen en de bus gepakt naar La Paz. Na meer dan op tijd in de bus te zitten en klaar voor vertrek werden alleen wij drie en een andere Nederlander uit de bus gehaald omdat onze plaatsen zogenaamd ´gereserveerd´ waren voor een paar locals. Nadat de twee bussen vol bleken te zijn en inmiddels vertrokken waren, stonden wij nog altijd in Copacabana en was de vertrektijd inmiddels allang verstreken. Uiteindelijk hadden ze een andere bus voor ons gevonden. Deze was alleen iets minder mooi, vertrok wat later en zette ons niet af op dezelfde plek als beloofd in La Paz. Welkom in Bolivia!
Gister zijn we dus met wat extra moeite in La Paz aangekomen en zijn we samen met Mirjam naar een hostel gegaan. Deze had wederom alleen 3-persoonskamers beschikbaar en dus sliepen we weer gezellig met zijn drieën. ´s Avonds heerlijk bij een Mexicaan gegeten en daarna met zijn drieën nog een drankje gedaan in een door een Nederlandse eigenaar gerund café. Hier hebben ze bitterballen, pannenkoeken, appeltaart, stroopwafels en van alles en nog wat. Gister zaten we vol van het eten en schrokken we een beetje van het prijskaartje van al dit lekkers, maar je weet nooit wanneer je jezelf toch eens moet verwennen :)
Vanaf vandaag zijn er ook 2-persoonskamers beschikbaar en ondanks dat het erg gezellig is met Mirjam, hebben we alle drie weer even wat tijd voor onszelf. Na deze update gaan we lekker La Paz verkennen. La Paz is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld dat geen hoofdstad is, maar met 3500 meter en veel heuvels wordt het wel een pittige verkenningstocht.
Groetjes,
Sam&Door
Een nieuw jaar en heel wat avonturen rijker gaan we ons best doen om het deze keer iets korter te houden. Zoals de laatste keer aangekondigd hadden we een trip geboekt naar Machu Picchu, dus daar gaan we.
Op 2e kerstdag, vrijdag 26 december, zijn we begonnen aan onze 5-daagse Inka Jungle trek naar Machu Picchu. Na op tijd opgehaald te zijn met een busje hebben we onze gidsen en groep ontmoet waar we het de komende dagen mee moesten doen :)
Gidsen: Juan Carlos aka JC en Benjamin aka Benji
Groep: Totaal 11 man inclusief ons
4 Braziliaanse jongens
1 Amerikaans stel
2 Amerikaanse vrienden
1 Argentijnse jongen
Iedereen was tussen de 21 en 31 jaar oud en het was vanaf begin af aan een erg leuke groep. We begonnen de 1e dag met mountainbiken. Het plan was om vanaf 4300 meter hoogte naar 1400 meter te gaan, niet heel zwaar trappen dus. Op 4300 meter hoogte afgezet met een busje en ondanks dichte bewolking was het gelukkig droog toen we uitstapten. Dit was echter van korte duur en nog voordat we begonnen waren begon het met regenen. Maar gewoon de poncho aan en gaan! Het ging daarna alleen nog even harder regenen en toen nog iets harder en na meerdere malen een waterval doorkruist te hebben, was het wel duidelijk dat we ondanks onze poncho´s niet droog aan gingen komen. Het was zelfs zo ernstig dat de gids besloten had iets eerder te stoppen na een paar uur in de stromende regen op de fiets gezeten te hebben. Van top tot teen doorweekt waren ze ons alleen nog even vergeten te vertellen dat we ´s middags nog één uurtje omhoog moesten hiken naar onze slaapplek. Na een lekkere soppende wandeling kwamen we op een verlaten plekje op een berg aan bij een familie die voor ons ging koken. Een erg mooi plekje.Het was een bijzondere dag met alle regen, maar zeker een ervaring rijker!
De tweede dag bestond uit een hele dag hiken. De hike duurde met pauzes ongeveer 7 uur en ging langs een berghelling door een prachtig dal heen. Een deel van de hike bestond uit Inka trail en met de informatie van de gidsen was dit echt een prachtig stukje van de wandeltocht. Deze dag prachtig weer gehad en onze inzet werd aan het einde van de middag beloond met een bommetje in natuurlijke warmwaterbronnen. Heerlijk!
De derde dag begonnen we met ziplinen. Dit hadden we al een keer gedaan in Baños, maar deze lijnen waren nog iets langer en soms kon je ook met z´n tweeën tegelijk en daardoor was het weer erg leuk om te doen. Om terug te komen bij de bus moest je over een ladderbrug lopen op hoogte. Ondanks dat Door net aan een kabel op 50 meter hoogte het dal overgevlogen was, vond ze een ladderbrug oversteken op 15 meter hoogte veel enger. Logisch! Misschien hielp het niet dat ze vier springende Brazilianen achter zich aan had die de brug iets meer deden bewegen dan anders..
Na het ziplinen zijn we met een busje naar de voet van de berg Machu Picchu gereden. Hier moest je langs het spoor een kleine drie uur om de berg heen lopen naar het dorpje Aguas Calientes waar de ingang is naar Machu Picchu. Af en toe kon je tijdens de wandeling al een glimp opvangen van Machu Picchu en daardoor kreeg je des te meer zin om de volgende dag dan eindelijk heen te gaan.
Na een korte nacht begonnen we de vierde dag om 4:30 aan de klimtocht naar Machu Picchu. Om 5:00 mocht je beneden het park in en vanaf daar is het een goed uur alleen maar trappen lopen. Best pittig zonder goed ontbijt en net je bed uitgekomen. Maar na deze zware klim was er een beloning die er zijn mocht. Boven aangekomen was het prachtig helder weer en kwam precies tegelijk met ons de zon boven de berg uit waardoor we meteen een fantastische aanblik kregen van Machu Picchu. Na een dag in de regen, flink wat uren lopen en de laatste klim gaf het een geweldig gevoel om zo beloond te worden en al zeggen we het zelf hadden we dat dus ook zeker verdiend :) Na een rondleiding van onze gidsen was de trek afgelopen en mochten we zelf verder rondwandelen. Eerst even uitgerust van alles zijn we nog een kijkje gaan nemen bij de Inka brug. Een bruggetje van 1 meter breed met daarnaast een kaarsrechte afgrond van zo´n 500 meter diep. Gelukkig is de brug afgesloten dus hoefden wij ons hier zelf niet aan te wagen. Daarna zijn we begonnen aan de klim van de Machu Picchu berg. Met een top 700 meter hoger dan Machu Picchu en alleen maar trappen was dit geen makkelijk wandelingetje. Na nog een mooi uitzicht gehad te hebben halverwege begon het alleen bewolkt te raken en ging het ook nog eens regenen. Genoeg reden om terug te keren naar Aguas Calientes waar wij nog een nachtje verbleven, zodat we langer van Machu Picchu konden genieten. Na een paar uur door de regen terug gelopen te hebben, kwamen we geheel kapot, maar ook geheel voldaan terug in ons hostel.
De laatste dag moesten we weer een kleine 3 uur om de berg heen terug lopen om daar opgehaald te worden met een busje die ons terug naar Cusco zou brengen. Ons busje kwam uiteraard 40 minuten te laat aan, maar de buschauffeur was zo aardig dat hij dit met ons goed wilde maken. De weg terug naar Cusco ging vanaf 1400 meter hoogte over dezelfde bergtop van 4300 meter om vervolgens Cusco te bereiken op 3300 meter. Veel bochten dus en om wat tijd goed te maken wist de chauffeur deze bochten met piepende banden te nemen en andere voertuigen in te halen zonder te weten wat er om de hoek vandaan kwam. Gelukkig regende het, dus gleden we extra lekker door de bochten. Maar eerlijk is eerlijk, we waren snel terug in Cusco. Wel enigszins met klamme handjes :) Maar ook een prachtige ervaring rijker!
Nog altijd kapot van de afgelopen dagen kwamen we rond 9/10 uur ´s avonds aan in ons hostel in Cusco dat we geboekt hadden. Snel naar bed dus dachten we, maar de man van het hostel vertelde dat er mensen ´s ochtends niet uitgecheckt waren waardoor ze overboekt waren. In plaats van dat deze mensen dan plaats moeten maken voor een reservering is het in Peru normaler, dat onze reservering met aanbetaling gewoon de prullenbak in wordt gegooid. Daarbij komend is oud&nieuw een hele grote happening waardoor elk hostel in Cusco ongeveer volgeboekt is. Dit was precies de reden waarom we ook de reservering al gedaan hadden, maar die was dus blijkbaar niet zo veel waard. Gelukkig nog voor de nacht van 30 december een hostel in de buurt kunnen vinden, maar ook dat hostel was uiteraard de 31e al volgeboekt. In ons beste Spaans boos onze aanbetaling en taxi kosten teruggekregen, maar daar kochten we op dat moment niet zoveel voor. Klein smetje helaas op onze mooie trip die we net achter de rug hadden.
De 31e mochten we dus beginnen met het zoeken van een hostel. Na een hostel of 7 in de buurt geprobeerd te hebben zonder succes zijn we het verderop gaan proberen. Uiteindelijk gelukkig nog redelijk snel een hostel gevonden. Geen toerist te bekennen in het hostel, maar de ligging was goed, de kamer was netjes en de prijs was prima, waardoor we meer dan tevreden waren met onze vondst. ´s Middags heerlijk gegeten in een Engels Café en op oudejaarsavond een drankje gedaan in de hoogst gelegen 100% Ierse pub ter wereld. Rond half 12 naar Plaza de Armas gegaan waar het grote spektakel zou moeten gebeuren. Het was hier een groot gekkenhuis met duizenden mensen op één plein. Overal werd vuurwerk afgestoken en zelfs zoveel dat je qua vuurwerk nauwelijks verschil merkte met 12 uur of een half uur eerder of later. Ondanks dat je je niet geheel veilig voelde, was het wel prachtig om te zien. Om 12 uur is het de traditie om 4 of 12 rondjes (iedereen zegt wat anders) om het plein te rennen en bij elk rondje mag je dan een wens doen. Het was alleen zo druk dat er van rennen niet echt sprake was, maar wel leuk om al die mensen rond het plein te zien lopen. Het was anders dan anders, maar een erg leuke oud&nieuw om een keer mee te maken. Bij deze dan ook nog een keer de beste wensen van ons voor het nieuwe jaar!
Heerlijk uitgeslapen op nieuwjaarsdag en rond 12 uur weer de Ierse pub opgezocht om Premier League voetbal te kijken en vooral zo min mogelijk te doen. We werden vergezeld door een flesje rode wijn wat het extra lekker maakte om zo min mogelijk te doen. Later schoof er nog een Iers koppel aan, John en Ciara, dat we al vanaf Colombia regelmatig tegenkomen en waarmee het erg gezellig is.
We hadden vernomen dat ´Wie is de mol´ weer begonnen was en dit hebben we ´s avonds even teruggekeken. Wij weten al wie het is, maar om het voor jullie spannend te houden zullen we het niet gelijk verklappen.
2 januari zijn we ´s ochtends met de bus naar Puno vertrokken, een plaatsje dichtbij de grens van Bolivia. Dit met het idee om dezelfde dag door te gaan naar Copacabana, een plaatsje net over de grens in Bolivia. Uiteraard duurde de bus alleen wat langer dan gepland waardoor we nog een nachtje in Puno overnacht hebben. De volgende dag wel doorgegaan, waardoor we nu kunnen mededelen dat we in ons 4e land Bolivia aangekomen zijn!
Copacabana is een plaatsje aan het Titicacameer, ´s werelds grootste hooggelegen meer ter wereld op een hoogte van 3800 meter. In de bus hierheen zijn we een Nederlands meisje, Mirjam, tegengekomen en zijn we vervolgens samen op zoek gegaan naar een hostel. Om een of andere reden was het erg druk in Copacabana waardoor hostels alleen nog 3-persoonskamers beschikbaar hadden. Dit kwam voor ons toevallig goed uit en hebben we dus een kamer samen met Mirjam geboekt. ´s Middags tickets gekocht om de volgende dag naar Isla del Sol te gaan, het grootste eiland in het Titicacameer.
Na een twee uur durende boottocht waren we aangekomen in het noorden van Isla del Sol. Vanaf hier kan je een wandeling maken van een kleine 4 uur naar het zuiden van het eiland waar veel hostels en restaurants zijn. Nog altijd samen met Mirjam hebben we deze wandeling gemaakt waar je op ongeveer 4000 meter hoogte over de heuvelrug van het eiland loopt waardoor je aan twee kanten een prachtig uitzicht hebt op het meer. In het zuiden een hostel gevonden en heerlijk geluncht en avond gegeten met uitzicht op het meer. Het was Mirjam haar verjaardag deze dag, dus hier hebben we uiteraard op geproost.
De volgende dag de boot teruggenomen en de bus gepakt naar La Paz. Na meer dan op tijd in de bus te zitten en klaar voor vertrek werden alleen wij drie en een andere Nederlander uit de bus gehaald omdat onze plaatsen zogenaamd ´gereserveerd´ waren voor een paar locals. Nadat de twee bussen vol bleken te zijn en inmiddels vertrokken waren, stonden wij nog altijd in Copacabana en was de vertrektijd inmiddels allang verstreken. Uiteindelijk hadden ze een andere bus voor ons gevonden. Deze was alleen iets minder mooi, vertrok wat later en zette ons niet af op dezelfde plek als beloofd in La Paz. Welkom in Bolivia!
Gister zijn we dus met wat extra moeite in La Paz aangekomen en zijn we samen met Mirjam naar een hostel gegaan. Deze had wederom alleen 3-persoonskamers beschikbaar en dus sliepen we weer gezellig met zijn drieën. ´s Avonds heerlijk bij een Mexicaan gegeten en daarna met zijn drieën nog een drankje gedaan in een door een Nederlandse eigenaar gerund café. Hier hebben ze bitterballen, pannenkoeken, appeltaart, stroopwafels en van alles en nog wat. Gister zaten we vol van het eten en schrokken we een beetje van het prijskaartje van al dit lekkers, maar je weet nooit wanneer je jezelf toch eens moet verwennen :)
Vanaf vandaag zijn er ook 2-persoonskamers beschikbaar en ondanks dat het erg gezellig is met Mirjam, hebben we alle drie weer even wat tijd voor onszelf. Na deze update gaan we lekker La Paz verkennen. La Paz is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld dat geen hoofdstad is, maar met 3500 meter en veel heuvels wordt het wel een pittige verkenningstocht.
Groetjes,
Sam&Door
-
07 Januari 2015 - 09:52
Elise:
Sam en Door; topverhaal. Later meer. Xx Elise -
07 Januari 2015 - 10:33
Cola:
Hooooooooi
Wat een heerlijke verhalen, zo lekker kort ook weer! Haha, super leuk om te lezen. Ook leuk om te lezen dat jullie het zo vreselijk naar je zin hebben samen maar dat wist ik eigenlijk al.
En hoewel ik het jullie echt onwijs gun en ik de foto's prachtig vind, god wat ben ik jaloers! Dus geniet er nog maar even heeeeel erg goed van want over 2 kleine maandjes kom ik je alweer vervelen!! jooeeehooooeeee :D
Dikke kuss <3
Ps. Dat lama-schaap achtige ding is echt om te gieren! -
07 Januari 2015 - 16:54
Elise:
Lieve Sam en Door, wat heb ik weer genoten van jullie verhalen. Zo'n trekking herkennen we van Nepal. Ook een geweldige ervaring, die niemand je meer af kan pakken. Jullie maken ongelooflijk veel mee en volgens mij treffen jullie het heel erg met de mensen die jullie ontmoeten, alleen valt het weer niet altijd mee. Maar daar laten jullie je niet door beïnvloeden! De foto's spreken voor zich, wat een mooie omgeving, jullie worden nog echte bergbeklimmers met de tochten die jullie maken. Van allebei niet helemaal verwacht, wel heel erg leuk!
Ik ben benieuwd wat jullie de volgende dagen weer mee gaan maken. La Paz en nog veel meer in Bolivia.
Geniet van elke dag en ontzettend fijn jullie af en toe te horen en te zien (Skype).
xx Elise
-
07 Januari 2015 - 18:33
Els:
en alweer zo'n geweldig verslag met supermooie foto's! jullie kunnen straks zelf wel een reisboek gaan uitgeven. in het zoeken van hostels zijn jullie intussen ook al heel handig geworden als je daar in dat boek over tipt zijn de lezers jullie vast dankbaar! jullie maken zoveel mee dat ik me soms afvraag of het allemaal nog wel te bevatten is, Colombia lijkt al zolang geleden.... en de avonturen worden maar mooier en groter. dan hebben wij eigenlijk niet veel te melden wat interessant is. wat nieuwjaarsrecepties, werken en vergaderen en.... o ja....pieterpad eind januari als het weer het toelaat, we hebben weer een leuke b&b gevonden! en natuurlijk uitkijken naar........
spreek jullie snel weer!!! want ik mis jullie wel hoor!!!
liefs, els -
07 Januari 2015 - 21:14
Judith:
Wauw, prachtige foto's en super leuk om te lezen iedere keer!! -
07 Januari 2015 - 23:15
Anneleen:
Ohhhh foei ohhhh foei, net effe snel gelezen want het was maar kort dit keer...Nee, dan beleven wij hier toch veel meer hoor. Heerlijk ruim twee weken vrij geweest (vakantie heet dat) en o.a. de dag na kerst een trekking door 's-Gravenhage gedaan, samen met een ander stel dat ook op trektocht was. Bijzonder genoten, want veel paleizen gezien van voormalige vorsten van het Koninkrijk der Nederlanden, alsmede de regeringsgebouwen. De huidige regerend vorst was helaas niet thuis. De vlag bij zijn paleis wapperde niet. Er was wel andere vorst: de pleinen en sommige straten waren glad van opgevroren sneeuw die de dag ervoor in grote hoeveelheden was gevallen hetgeen zorgde voor een bijzonder feeërieke sfeer. De magen tussendoor verwend met overheerlijke Hollandse koffie met nog veel heerlijker huisgemaakte appeltaart! Na deze trekking begaven we ons in de winkelstraten tussen de locals en genoten van de sfeervolle etalages met koninklijke allure! We zochten en vonden een eenvoudig etablissement waar we ons de wijn heerlijk lieten smaken vergezeld door 2 porties authentiek Hollandse bitterballen. Voldaan trokken we de schemering in en shopten nog wat verder zonder enige aankoop te doen. Daardoor hielden we geld over en dat besloten we uit te geven aan opnieuw iets eetbaars en daarna een bioscoopkaartje. We genoten van een prachtige film: My old lady, niet na te vertellen hoe mooi, ontroerend, boeiend, rustig, vermakelijk en feel good deze was. Voldaan en een geweldige ervaring rijker zochten wij daarna onze hostels in IJmuiden en Heiloo weer op.
Persoonlijk heb ik mij een dag later nog op glad ijs begeven, samen met mijn dochters. Wij hebben daar geen enkele moeite mee omdat we weten dat daarna de warme chocolademelk met moddervette slagroom wacht.
Na de jaarwisseling, die buitengewoon gezellig en rustig verlopen is bij familie in het centrum van de havenstad waar we verblijven trokken we daags daarna naar een veel grotere havenstad met de grootste haven van heel Europa, of in elk geval van Zuid-Holland. Daar bezochten we jong aanstormend musicaltalent in zijn zuidelijk gelegen appartement en in het centrum van deze wereldstad troffen we James Bond en veel van zijn vernuftjes uit de films. Slenterend langs de modernste stedelijke architectuur belandden we in de multiculturele hippe wijk waar we in een van de vele afrikaanse restaurantjes een verlate lunch genoten. Hierna doorgeslenterd totdat we in de nieuwste publiekstrekker van deze stad belandden: een schitterend, futuristisch ogend, halfrond hoog gebouw waarbinnen een kleurrijke markt was. Vlees, fruit, vis, groente, zoete en zoute en zure en warme en ijskoude lekkernijen prachtig uitgestald op tal van kramen. Omdat wij de ruim opgezette markt in het altijd winderige IJmuiden gewend zijn, waren we er hier ook in en half uurtje doorheen zonder ook maar een cent te hebben uitgegeven, maar wel een bijzondere ervaring rijker!
We besloten opnieuw contact op te nemen met ons aanstormend musicaltalent en hem mee uit eten te vragen. Hij zou ons ook vast wel een tip kunnen geven waar we dan een aardig restaurantje zouden kunnen scoren. Verheugd over ons aanbod raadde hij ons natuurlijk het Schouwburgplein aan, zo ongeveer zijn thuisbasis. Hij zou daar met de ondergrondse, die boven de grond voor zijn appartement een halte heeft, naar toe komen en ondertussen zouden wij dan een aardige eethuisje uitzoeken.
Aldus geschiedde, na wat zoeken viel de keuze op een brasserie met de toepasselijke naam Premiere. Contact leggen met onze tafelgast bleek vervolgens niet meer mogelijk, zijn telefoon had het nu toch begeven (het glas was al maanden lang met talloze barsten). Gelukkig heeft hij de telefoon in de Schouwburg mogen gebruiken om ons te bereiken zodat wij hem konden informeren over onze verblijfplaats. Vervolgens kwam hij vrolijk zingend aangelopen en konden wij gedrieën aanschuiven aan tafel. Het werd een culinaire topbeleving waarna wij ons naar opnieuw een staaltje van toparchitectuur begaven: het Centraal Station. Daar scheidden onze spoorwegen zich, maar niet nadat wij ons talent vaarwel hadden gekust. Moe en voldaan dutten wij in de wagon in een roesje, waaruit we net op tijd weer ontwaakten om over te stappen in de bus die ons weer veilig thuis bracht. Reizen is echt geweldig! En wie verre reizen maakt heeft veel te verhalen.
Veel plezier nog samen!
Liefs, Anneleen.
-
08 Januari 2015 - 16:18
Ronald Redeker:
DOOR EN SAM.
DE BESTE WENSEN NATUURLIJK
*********** 2015 EEN BIJZONDER JAAR WANT JULLIE WORDEN TANTE EN OOM. JOEPIE !!!!!!!******
WAT EEN VERHAAL EN DAT VERDIENT EEN REACTIE MET HOOFDLETTERS.
DE SCHRIJFSTER VOOR ME HEEFT AL EEN BIJZONDER VERHAAL GESCHREVEN.
WAT EEN WANDELTOCHTEN MET EEN KLEIN BEETJE REGEN.
VALT EIGENLIJK WEL MEE WAT ER VANDAAG IN NEDERLAND VALT.
GEEN SNEEUW MAAR MENIG KILOMILLITERS WATER EN DAT AL BIJNA DE GEHELE DAG. ER KOMT NOG STORM OOK.
TIJD OM DAN MAAR VANDAAG IN DE KEUKEN WAT VOORBEREIDINGEN TE GAAN DOEN WANT MIJN SCHOONVADER KOMT VANAVOND OP BEZOEK OM VAN HET WEKELIJKSE ETENTJE TE GENIETEN EN DIE MOET JE WEL TE VRIEND HOUDEN.
WAT ZULLEN WE GAAN ETEN?
RUND-EN LAMSVLEES, VARKENSVLEES, GEVOGELTE, KALFSVLEES, WILD, ACHTERBOUT, FILET, LENDE, LENDENSTUK,RIBSTUK, STOOFVLEES, RUNDERHAAS, BORST, KOTELETSTUK, LAMSBOUT, LENDE, VOORBOUT OF LAMAVLEES?
IK WEET HET NIET EN IN MIJN GEKREGEN "ABC VAN HET KOOKBOEK" STAAT DIT ALLEMAAL WEL EN HOE IK DIT MAG BEREIDEN.
OVER DE TE MAKEN KOSTEN HOEF IK MET NIET ECHT ZORGEN TE MAKEN WANT DAAR HEB IK DEZE LIEVE SCHOONVADER VOOR.
IN DE KOELKAST STAAT NOG WEL WAT RUNDERGEHAKT DUS MIJN SCHOONVADER HEEFT WAT GELUK.
ER HANGT GEEN PRIJS KAARTJE VOOR HEM AA
N WANT DEZE GEHAKT IS NOG VAN EIND DECEMBER 2014 EN DAN ETEN WE DAT JAAR OOK OP.
JA IK WEET HET CHILLI CON CARNE VOOR 3 A 4 PERSONEN.
MAKKELIJK TE BEREIDEN EN HIER ONDER WAT INFORMATIE:
Ingrediënten
1 eetlepel olijfolie
1 ui, gesnipperd
3 teentjes knoflook, fijngehakt
2 eetlepels komijnpoeder
1½ theelepel chilipoeder
600 g rundergehakt
400 g tomaten uit blik, in blokjes
2 eetlepels tomatenpuree
2 eetlepels gedroogde oregano
1 theelepel gedroogde tijm
500 ml runderbouillon
1 theelepel suiker
300 g kidneybonen uit blik, afgespoeld en uitgelekt
125 g Goudse kaas, geraspt
125 ml zure room
koriandertakjes, om te garneren
maïschips, om te serveren
Bereiden
Verhit de olie in een ruime pan op halfhoog vuur en fruit hierin 5 minuten de ui, of tot hij bruin begint te worden. Voeg knoflook, komijn, chilipoeder en gehakt toe en bak, al roerend, 5 minuten, of tot het gehakt is verkleurd. Breek eventuele klonten met de achterkant van een houten lepel.
Voeg tomaten, tomatenpuree, kruiden, runderbouillon en suiker toe en roer om. Breng aan de kook, temper het vuur en laat, onder af en toe roeren, 1 uur zachtjes koken, of tot de saus rijk en dik is. Roer er de bonen door en warm ze 2 minuten door.
Verdeel de chili con carne over zes koppen, bestrooi met de kaas en maak af met een lepel zure room. Garneer met de takjes koriander en serveer met de maïschips
* MISSCHIEN IS DIT OOK WAT VOOR JULLIE EN KUNNEN JULLIE WAT GOEDKOPER ETEN, TENZIJ SAM
NATUURLIJK EEN SCHOONVADER HEEFT DIE FINANCIEEL WAT WIL BIJDRAGEN.
EVEN EEN SPREUK VAN LOESJE TOT SLOT:
OM DE WERELD REIZEN
ALS JE MAAR VOOR HET ETEN THUIS BENT
DIVERTIRSE SAM EN DOOR
ps. het mooie na dit eten. Je hebt altijd "windje" mee tenzij je achter iemand aan loopt of fiets. Soms is er orkaankracht te melden.
Ronald
-
10 Januari 2015 - 11:07
Sofie:
Lieve Sam en Door,
Leuk jullie 'korte' verhaal te lezen. Veel had ik natuurlijk al gehoord op wintersport, maar ook leuk om het van jullie zelf te horen!
Ik ga zo met Elise lunchen die nu op kraamvisite bij Tessa is. Ik heb Lotta vorige week al een knuffel kunnen geven.
Heel veel plezier in Bolivia!
Liefs, Sofie -
12 Januari 2015 - 10:41
Josette:
Lieve Sam en Door,
heerlijk verhaal weer. Kan mij niet lang genoeg zijn hoor. Ben nu met verlof en heb alle tijd om jullie verhalen te lezen, dus kom maar op! En ook de foto's zijn elke keer weer supermooi en leuk om te zien, een heel klein kijkje in jullie wereld op dit moment! Geniet weer lekker verder samen!
Dikke kuss xxx -
20 Februari 2015 - 11:54
Carlein:
Jaaaaaaa jullie ook nog een heel gelukkig nieuwjaar! Hoera het is al bijna lente maar je bent nooit te laat om iemand geluk te wensen dus bij deze:) Ja ja....ik ben lekker laat met lezen maar ik vind het alsnog een super verhaal! Leuk he dat openbaar vervoer buiten Europa. Naja je maakt nog eens wat mee. Ik ga nu snel verder met de andere verslagen die ik nog moet lezen.
xxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
